۳ -۲ : نظریات ، عوامل و زمینه‌های گرایش به پرخاشگری

در این قسمت به بررسی نظریات ، عوامل و زمینه‌های گرایش به پرخاشگری پرداخته می شود .

۳ -۲ -۱ .نظریه های مربوط به پرخاشگری

در خصوص نظریات پیرامون پرخاشگری و خشونت باید گفت نخستین‌ مطالعات‌ و نظریات پیرامون برقراری رابطه بین وضعیت زیستی افراد و انحرافات در دوران باستان و یا به عبارتی در دوره ی غیرعلمی جرم شناسی به وقوع پیوست. برخی از این نظریات توســط فیلسوفان قدیم‌ و به‌ خـصوص فیلسوفان یونانی ارائه شد. در این رابطه دیدگاه «جالینوس» از اهمیت بیشتری برخوردار است. هر چند در زمان وی هورمون های بدنی قطعا ناشناخته بوده اند؛ اما وی با‌ توجه‌ به ملاکی‌ که بسیار شبیه به نظام غدد درون ریز فعلی بوده، ملاکی به دست داده است که ‌بر اساس‌ آن، کلیه انسان ها به ۴ گروه تقسیم بندی می‌شوند؛ وی‌ فکر‌ می‌ کرد که در واقع تنها چهار گروه از انسان ها وجود دارند؛ و هـر فرد عضو یکی از ‌‌این‌ گروه ها بوده و هرگز نمی تواند عضو دو، سه ، یا چهار گروه باشد‌؛ او‌ افراد‌ را به چهار گروه «دموی، صفراوی، سوداوی و بـلغمی» تـقسیم می نمود. «امانوئل کانت» کـه پیرو‌ «جـالینوس» و طرفدار سرسخت او بود نیز همین دیدگاه را داشت (آیسینگ، ۱۳۷۵، ۶۵).افراد پرخاشگر از دیدگاه جالینوس در گروه افراد «صفراوی‌» جای می گیرند. پیرو معاصر «جالینوس»، «ویلهم وونت»، روان شناس مشهور آلمانی بود که به خاطر ایجاد اولین آزمایشگاه روان شناسی در ســال ١٨٧٩، در دانشــگاه «لایپزیک» آلمان، به عنوان پدر‌ روانشناسی جدید شناخته می شود (شولتز، ۱۳۸۶، ۸). وی نقطه نظرات جدیدی در این باره مطرح کرد؛ ازدیدگاه او، «صفراوی»ها و «سوداوی»ها از جهت ابراز واکنش های هیجانی نسبتا قوی‌ مشابه‌ هستند؛ در حالی که «دموی»هـا و «بلغمی»ها به لحاظ ابراز واکنش های هیجانی ضعیف مشابه یکدیگرند.

از منظر دیگر منشأ پرخاشگری از دید نظریه پردازان می‌تواند ذاتی یا اجتماعی باشد، همچنین بروز ناکامی ها در زندگی فرد از دید برخی دیگر از نظریه پردازان منشأ اصلی پرخاشگری به شمار می رود.

۳-۲-۱-۱٫ ذاتی بودن پرخاشگری

گروهی از صاحب نظران علوم رفتاری نظیر فروید و لورنز معتقدند که پرخاشگری یک رفتاری است که ریشه در ذات و فطرت انسان دارد. این دو معتقدند که پرخاشگری به عنوان یک نیروی نهفته در انسان دارای حالت هیدرولیکی است که به تدریج در شخص متراکم و فشرده می شود و سرانجام نیاز به تخلیه پیدا می‌کند. به نظر لورنز اگر چنین انرژی به شکل مطلوب و صحیح مثلا از طرق ورزش ها و بازی­ها تخلیه شود جنبه سازندگی خواهد داشت. در غیر این صورت به گونه ای تخلیه می­ شود که مخرب خواهد بود و ممکن است اعمالی از قبیل قتل، ضرب و شتم، تخریب و نظایر آن را در برداشته باشد. از نظر فروید پرخاشگری در انسان نماینده غریزه مرگ است که در مقابل غریزه زندگی در فعالیت است، یعنی همچنان که غریزه زندگی ما را در جهت ارضای نیازها و حفظ جان هدایت می‌کند غریزه مرگ به صورت پرخاشگری می کوشد به نابود کردن و تخریب کردن بپردازد. این غریزه چنانچه بتواند دیگران را نابود می‌کند و از بین می­برد و اگر نتواند دیگران را هدف پرخاشگری و تخریب خود قرار دهد به جانب خود متوجه شده و به صورت خودآزاری و خود کشی جلوه گر می شود، ‌بنابرین‏ از نظر وی پرخاشگری حالتی مخرب و منفی دارد.(اکبری، ۱۳۸۱، ۱۹۱).

۳-۲-۱-۲٫ اجتماعی بودن پرخاشگری

عده ای دیگر در مقابل ذاتی بودن پرخاشگری اعتقاد دارند که فکر ذاتی بودن پرخاشگری برای انسان خطرناک و مخرب است زیر داشتن چنین فکری سبب می شود که پرخاشگری مانند میل به غذا یک واکنش اجتناب ناپذیر تلقی شود ‌بنابرین‏ انسان در کنترل یا کاهش آن نمی تواند نقش داشته باشد. همچنین این گروه دلائل فراوانی را مبتنی براینکه پرخاشگری منشاء غریزی و ذاتی نمی تواند داشته باشد ارائه داده‌اند به همین دلیل از نظر اجتماعی هم قابل آموزش است هم قابل پیشگیری و کنترل. این گروه دلائل خود را در این باره این طور برمی شمرند: ۱- دشمنی ذاتی بین حیوانات وجود ندارد و آنچه ما در این مورد می بینیم آموزش هایی است که والدین این حیوانات به آن ها داده‌اند. ۲- وجود ‌کروموزوم اضافی را نمی توان دلیلی برذاتی بودن پرخاشگری دانست، کروموزم اضافی سبب افزایش و درشتی اندام می شود ولی چه بسا وجود اندام قوی و قد بلند از نظر اجتماعی خود یک امتیاز است. همچنین ‌می‌توان عده ای از پرخاشگران را یافت که فاقد کروموزم اضافی نیز هستند. ۳- تحریک الکتریکی هیپوتالاموس ‌در مورد حیوان وقتی موجب رفتار پرخاشگرانه می شود که او در برابر حیوان ضعیف تر از خود قرار گرفته باشد اگر حیوان در مقابل او قوی­تر از وی باشد واکنش او فرار و ترس است نه پرخاشگری. در انسان نیز حالت هیجانی عصبانیت و پرخاشگری بر طبق نظریه تحریکی- شناختی ناشی از شناخت فرد از کلمات و مفاهیم به عنوان ابزار عصبانی کننده و توهین آمیز استفاده کرد به همین دلیل ممکن است از دو فرد یکی در برابر شنیدن کلمه ای عصبانی نشود و دیگری در برابر شنیدن همان کلمه عصبانی شود حال آنکه اگر پرخاشگری ذاتی بود بایستی هر دو نفر عصبانی می­شدند. گذشته از دو گروه اصلی مطرح شده، گروهی معتقدند که رفتار پرخاشگری ریشه در عدم فرصت یادگیری دارد، یعنی کودک به علت اینکه فرصت یادگیری نداشته و یک موجود ناپخته است، نمی ‌داند که نسبت به یک محرک چگونه عمل کند لذا ممکن است به صورت پرخاشگری از خود واکنش نشان دهد. لذا این کودک باستی به مرور یاد بگیرد تا چگونه پاسخ محرکات را به صورت مناسب دهد. گاهی رفتارهای پرخاشگرانه ناشی از یک احساس ناامنی است که در حقیقت این رفتار یک پاسخ دفاعی به وضعیت ناامنی است که در آن قرار گرفته است. یک کودک با ابزار دفاعی که یک حرکت پرخاشگرانه است از خود دفاع می‌کند تا وضعیت ناامن را از بین ببرد (نوابی نژاد، ۱۳۷۳، ۴۲-۴۳).

۳ -۲ -۱ -۳ .فرضیه ناکامی – پرخاشگری

در پروژه ای تحقیقاتی که پروژه طبقاتی اسکس نام گرفته است ، یافته ها حکایت از آن دارند که زنان شانس کم تری برای ورود به مشاغل بالای بخش خدمات دارند . گسترش طبقه ی متوسطه ، برای مردان فرصت های تحرک اجتماعی به وجود می آورد ، در حالی که فرزندان دختر این طبقه ، بر خلاف پسران ، بیش تر در معرض تحرک نزولی هستند . چرا که عمدتاً زنان جذب مشاغلی می‌شوند که جنبه ی فیزیکی و یدی دارند . در این صورت ، به آنان بیش تر کارهایی واگذار می شود که یا به مهارت پائین نیاز دارد یا هیچ گونه مهارتی نیاز ندارد . در مقابل ، به مردان کارهایی واگذار می شود که به مهارت زیادی نیاز دارد (همان).

والس و ابوت در خصوص فرصت های کلی تحرک اجتماعی برای زنان و مردان ، به نکات زیر اشاره می‌کنند : تحرک اجتماعی درازمدت ، طبقه بالا و یا پایین مشغول کار هستند . زنان در هر طبقه اجتماعی که باشند، بیش از مردان در معرض ورود به مشاغل طبقه پائین هستند . دلیل این امر ، تفکیک بازار کار است . یعنی نوع مشاغلی که زنان در آن جذب می‌شوند و فرصت هایی که برای ارتقا در اختیار آنان است ، با فرصت هایی که در اختیار مردان است ، تفاوت دارد . حتی اگر آنان پیشینه ی اجتماعی یکسانی داشته باشند ، باز هم وجود این تفاوت و بازار کار ، به ایجاد نابرابری ناشی از جنسیت کمک خواهد کرد (والس و ابوت، ۱۹۹۷: ۶۵ به نقل از دهقان، ۱۳۸۳: ۴۷).

با توجه به مباحث نظری و موجود به نظر می‌رسد که وجود نابرابری جنسیتی مبتنی بر تفاوت جنسی ، یکی از وجوه عمده ی نابرابری اجتماعی است و همان گونه که خوانده شده ، در بسیاری از پژوهش های انجام شده ، تاثیر نابرابری جنسیتی بر موفقیت تحصیلی و شغلی ، مورد تأیید قرار گرفته است . این بدان معنا است که عموما جنس مونث به علت موقعیت کم تری که جامعه برایش تعریف کرده و در فرایند جامعه پذیری به نوعی باور تبدیل شده است ، در حد جنس مذکر از فرصت ها و مواهب برخوردار نیست . یکی از مهم ترین این فرصت ها ، فرصت آموزشی است . متاسفانه در جوامع سنتی و از جمله جامعه ی ما ، این نوع نابرابری ، به علت ساختاری بودن و ریشه دواندن در نظام شخصیتی افراد ، در حد قابل توجهی به چشم می‌خورد . شاید نمود بارز آن ترک تحصیل و یا عدم حمایت کامل از تحصیلات فرزندان دختر ، به ویژه در مناطق روستایی و عشایری باشد ، شاید وجود این تصور که نان آور خانواده در نهایت پسران و مردان هستند ، بر شکل گیری تصویری منفعل و غیر مولد از زنان در اقتصاد جامعه و به تبع آن ، عدم سرمایه گذاری مناسب در تحصیلات آن ها توسط خانواده ها مؤثر باشد .

۲-۱-۱-۳- نابرابری های آموزشی مبتنی بر تفاوت فرهنگی

شاید نابرابری فرهنگی عنوان متداولی برای وضعیتی که آن دانسته های فرهنگی افراد نوعی امتیاز و ارزشمندی برای آن ها می آورد ، نباشد . اما واقعیت این است که در دیدگاه صاحب نظرانی چون بوردیو ، داشته های فرهنگی نیز نوعی سرمایه محسوب می‌شوند و این سرمایه در افراد گوناگون یکسان توزیع نشده است . بدین تربیت در نظام توزیعی سرمایه ی فرهنگی جوامع ، نوعی نابرابری محسوس که بعضا با وضعیت طبقاتی افراد نیز همپوشی دارد ، قابل تشخیص است . این در حالی است که نظام آموزشی نقش غیر قابل انکاری در چگونگی توزیع سرمایه ی فرهنگی بر عهده دارد .

نظریه ی سرمایه ی فرهنگی که عمدتاً توسط بوردیو ساخته و پرداخته شده است ، ملهم از بقایای مارکسیسم ، به ویژه در حوزه ی مباحث آموزش و پرورش است . این نظریه ، جزئی از دیدگاه انتقادگرایی است که سمت و سوی نظرات صاحب نظرات صاحب نظران آن و همچنین زمینه ها و بسترهای شکل گیری آن ، وامدار دیدگاه مارکسیم است . مفهوم سرمایه ی فرهنگی و چارچوب نظری مبتنی برآن ، مبین گونه ای مفهوم سازی و نظریه پردازی است که جزو میراث انتقادگرایی محسوب می شود و فضایی را ترسیم می‌کند که در آن ، دارندگان منابع ارزشمند فرهنگی و مهارتی ، ‌همانند دارندگان سرمایه اقتصادی می‌توانند ، بخشی از ساختار قدرت را در جامعه ، اختصاص دهند . در نتیجه ، بوردیو ‌به این مهم اذعان دارد که ‌گروه‌های اجتماعی ، همانند تفاوت در سرمایه های مادی ، در سرمایه و داشته های فرهنگی نیز با هم متفاوتند و این تفاوت ، طی نسل ها ایجاد و بازتولید می شود . ‌بنابرین‏ می توان شرایطی را ترسیم کرد که در آن ، افراد از نظر فرهنگی شرایط نابرابر و سلسله مراتبی خواهند داشت و تفاوت ها ، نابرابری فرهنگی را به نمایش می‌گذارند (دهقان، ۱۳۸۳: ۳۲-۳۷).

۲-۱-۱-۴-نابرابری های مبتنی بر تفاوت قومی

مبحث نابرابری قوم – نژادی و رشد نظریات مربوط به آن ، عمدتاً ٌ توسط مکتب شیکاگو مطرح شد . متفکران این مکتب نشان دادند که نابرابری مذکور ، بر اختلافات و تفاوت های بیولوژیکی مبتنی نیست ، بلکه مبتنی است بر عوامل فرهنگی و اجتماعی . به همین منظور ، از واژه ی (( قومیت )) برای نشان دادن این نوع از نابرابری استفاده کردند . بدین ترتیب سعی کردند آن را از (( نژاد )) که نوعی ، تفاوت های بیولوژیکی را شامل می شد ، متمایز کنند . این نوع نابرابری ، به تعصبات و نگرش های تبعیض آمیزی اطلاق می شود که مرتبط با تفاوت های فرهنگی و رقابت های فضایی است (رقابت برای فضا و در درجه ی اول ، فضای مسکونی) ، این نگاه متمرکز است بر محدوده ای که در آن سعی می شود ، ‌گروه‌های مهاجر یا اقلیت به فرهنگ غالب در کشور سوق داده شوند . به عبارت دیگر ، در فرهنگ کل ادغام شوند . این نگاه مفهومی به قومیت ، از طرف جامعه شناسان مارکسیست و برگرایان مورد نقد قرار گرفت ، تا جایی که رکس ، تامیلسون و میلر (۱۹۷۹ و ۱۹۸۲) این مبحث را مطرح کردند .با این حال ، آنچه که در مباحث نابرابری قومی و نژادی فراموش شده است ، عوامل ساختاری جامعه است که موانع ساختی را ایجاد و نابرابری را تقویت می‌کند (کربی، ۱۹۹۹: ۱۶۵).

اما می توان آن را تا حدودی با شرایط کشور خودمان منطبق دانست . در ایران ، نابرابری های قومی تا حدودی با نابرابری های فضایی منطبق شده اند و همپوشی دارند ؛ چرا که اغلب اقوام اقلیت در ایران ، در نواحی و مناطقی ساکن هستند که به دلایل سیاسی ، تاریخی و گاه به لحاظ مرزی بودن و وجود ناامنی های طولانی ، از توسعه اقتصادی و رشد صنعتی بازمانده اند . اما این عوامل با سه نوع از نابرابری هایی که قبلا ذکر آن ها رفت ، هموزن نیست . بدین معنی که تاثیر نابرابری های که قبلا به آن ها پرداخته شد ، نیست با این حال ، این موضوع در سطح جهانی دستمایه پژوهش هایی توسط پژوهشگران بوده است . برای مثال ، پالاس و الکساندر طی تحقیق در سال ۱۹۸۳ دیافتند که جنسیت تاثیر بیش تری بر عملکرد تحصیلی در درس ریاضی دارد تا نژاد و طبقه اجتماعی (همان).

درعمل مشکلات زیادی برای تخمین هزینه تامین مالی به عنوان حداقل نرخ بازده موردانتظار برای تصمیم‌ گیری وجود دارد و با توجه به منابع مختلف برای تامین مالی ما با هزینه هر یک از این منابع روبرو هستیم. حال اگر نرخ بازده مورانتظار پروژهای بالاتر از میانگین موزون هزینه سرمایه آن باشد این نوع سرمایه گذاری می‌تواند دارای توجیه اقتصادی باشد. باید توجه داشت که هزینه واقعی یک منبع مالی ممکن است تنها شامل هزینه های آشکار نباشد و هزینه های پنهان را نیز در بر می‌گیرد. به عنوان نمونه زمانی که استفاده از یک بدهی ارزانتر افزایش یافته در مقابل به علت بالا رفتن ریسک شرکت هزینه سهام عادی افزایش یافته و افزایش صرف ریسک به وسیله سهام‌داران عادی به عنوان هزینه غیر آشکار مالی از طریق بدهی انعکاس می‌یابد. در واقع سرمایه گذاران با اطمینان از کسب بازده معقول از انجام سرمایه گذاری خود به مشارکت در بورس اوراق بهادار اقدام می‌کنند و ایجاد اطمینان در بین سرمایه گذاران در واقع ابزار اصلی فعالیت مستمر بورس است.

۲-۳-۳ مفهوم و محاسبه هزینه سرمایه

هزینه سرمایه یا به عبارتی میانگین هزینه سرمایهWCAA)) مفهوم یکسانی دارد.شرکت می‌تواند تمام پول موردنیاز خود را از طریق انتشار سهام عادی تامین نماید . ولی بیشتر شرکت‌ها از چندین نوع سرمایه استفاده می‌کنند و آن را اجزای تشکیل دهنده سرمایه می‌نامند که متداول‌ترین اقلام تشکیل دهنده آن عبارتنداز سهام عادی، سهام ممتاز و اوراق قرضه. اجزای تشکیل دهنده سرمایه دارای یک وجه مشترک هستند؛ سرمایه گذارانیکه این وجوه را تامین کرده‌اند انتظار دارند که از محل سرمایه گذاری خود به بازدهی مناسب دست یابند.

اگر همه سرمایه شرکت تنها از طریق انتشار سهام عادی تامین شده باشد در آن صورت هزینه سرمایه ای را که در بودجه بندی سرمایه ای محاسبه می‌کنند همان نرخ بازده موردنظر سهام عادی خواهد بود. ولی بیشتر شرکت‌ها از چندین نوع منبع برای تامین سرمایه خود استفاده می‌کنند و به همین دلیل وجود تفاوت در ریسک این اوراق بهادار، منجر به ایجاد نرخ بازده موردنظر متفاوتی خواهد شد به طور یکه در مفاهیم تئوریک مدیریت مالی نرخ بازده موردنظر هر یک از اجزای تشکیل دهنده سرمایه را هزینه بخشی از سرمایه می‌نامند و هزینه سرمایه ای که در تصمیمات بودجه بندی سرمایه ای مورد توجه قرار می‌گیرد میانگین موزون هزینه اجزای مختلف سرمایه تعبیر می شود این درحالی است که در متون مالی ما این میانگین موزون را به سادگی میانگین موزون هزینه سرمایه می نامیم. اما توجه ‌به این نکته ضروری است که بیشتر شرکت‌ها ساختار سرمایه منحصر به فردی دارند و برای منابعی که از آن ها سرمایه تامین می‌کنند درصدهائی را در نظر می گیرند تا حسب آن امکان محاسبه هزینه سرمایه را به صورت صحیح و با مبانی منطقی داشته باشند، ولی اغلب به دلایل گوناگون که از جمله آن ها شرایط بازار و هزینه انتشار بالای اوراق بهادار در کوتاه مدت می‌باشد این درصدها را رعایت نمی کنند. درچنین شرایطی برای پرهیز از خطاهای کوتاه مدت لازم است میانگین موزون هزینه سرمایه با فرض تداوم فعالیت اندازه گیری شود تا امکان محاسبه و برآورد صحیح منابع موردنیاز برای تامین سرمایه وجود داشته باشد و اتخاذ این روش به صورت صحیح مهمترین نکته در محاسبات هزینه سرمایه به منظور انجام ارزیابی های صحیح در سطح سازمان می‌باشد.

K₀=W_d*K_d+W_p*K_p+W_s*K_s+W_e*K_e

هر یک از اجزای تشکیل دهنده سرمایه شرکت دارای هزینه ای است که به صورت زیر تعریف می شود:

K_i=هزینه بدهی قبل از مالیات

K_d=K_i(1-t) هزینه بدهی بعد از مالیات که در آن t نرخ مالیات است.

K_p=هزینه سهام ممتاز

K_s=هزینه سود انباشته (هزینه سهام عادی موجود)

K_e=هزینه سهام عادی جدید

K_o=هزینه سرمایه شرکت در کل (میانگین موزون هزینه سرمایه یا متوسط هزینه سرمایه)

W_d=درصد مشارکت بدهی در کل سرمایه .

W_p=درصد مشارکت سهام ممتاز در کل سرمایه .

W_s=درصد مشارکت سهام عادی در کل سرمایه .

W_e=درصد مشارکت سود اباشته در کل سرمایه .

۲-۳-۳-۱ هزینه بدهیها

بدهی یا سرمایه استقراضی عمدتاًً شامل وام های رهنی و تسهیلات بانکی، اوراق قرضه و سایر بدهی های بلند مدتی است که توسط بانک ها، مؤسسات مالی و سایر اشخاص حقیقی و حقوقی تامین یا اعطا می‌گردد. بدهی های کوتاه مدت بهره دار(مانند وام های رهنی)نیز زمانی در در محاسبه میانگین موزون نرخ هزینه سرمایه منظور می شود که هدف شرکت از این نوع تامین مالی تامین وجوه لازم برای سرمایه گذاری بلندمدت باشد.چنانچه از بدهی های کوتاه مدت به ‌عنوان ابزار موقتی برای تعدیل تغییراتی که در فعالیت های جاری شرکت رخ می‌دهد استفاده شود هزینه آن را نباید در محاسبه هزینه سرمایه منظور نمود. با وجود این چنانچه شرکت به طور دائمی از بدهی های کوتاه مدت به عنوان ابزار تامین مالی استفاده نماید باید هزینه اینگونه بدهی در محاسبه WACCمنظور گردد(گاپانکی،بریگهام^[۲۷]۱،۱۹۹۰،صص ۱۲۸-۱۳۰). در تعیین هزینه بدهی بایستی بهره بدهی با هر میزان سود ثابتی مه به وام دهنده پرداخت می‌گردد را با در نظر گرفتن نرخ مالیات محاسبه می‌کنیم. که در آن:

K_d=k_m(1-t)

k_d:هزینه بدهی پس از کسر مالیات یا نرخ مؤثر بدهی

k_m:هزینه بدهی قبل از کسر مالیات بر مبنای نرخ سالیانه

t:نرخ مالیات شرکت

دلیل انجام تعدیل مالیاتی در محاسبه بدهی این است که چون ارزش سهام شرکت که در پی حداکثر کردن آن هستیم به درامد پس از مالیات بستگی دارد، بهره یا سود ثابتی که به وام دهنده پرداخت می‌گردد مخارج مالیات کاه هستند ومثل این است که قسمتی از این بهره به عهده دولت می‌باشد واز اینرو باید مزیت مالیاتی بدهی را به حساب آورد.

۲-۳-۳-۲ هزینه سهام ممتاز

اصولاً شرکتی که سهام ممتاز مشخص می‌کند بایستی در ازای پولی که خریداران این اوراق در شرکت سرمایه گذاری می‌کنند سود سهام بپردازند، پرداخت این سود هزینه ای است که شرکت بابت سهام ممتاز می پردازد. هزینه سهام ممتاز تابعی از سود اعلام شده است که این میزان سود از طرف هیئت مدیره شرکت تعیین و پرداخت می شود و معمولا شرکت ها سهام ممتاز را با سود ثابت ترجیح می‌دهند. هزینه اینگونه سهام از رابطه زیر به دست می‌آید. (استوارت^[۲۸]۱ ،۱۹۹۶،صص ۹۲) که در آن:

K_p=

D:سود ثابت سالانه هر سهم ممتاز

K _p:هزینه هر برگ از سهام ممتاز

P _n:خالص قیمت فروش هر سهم(هزینه انتشار در آن لحاظ شده).

چون سود سهام ممتاز از سود خالص یعنی سود پس از کسر مالیات پرداخت می شود و مالیات کاه نیست بنابرین تعدیل مالیاتی ضرورتی ندارد.

۲-۳-۳-۳ هزینه سهام عادی و سود انباشته

شرکت ها جهت تامین مالی با بهره گرفتن از حقوق صاحبان سهام به دو طریق عمل می‌کنند:

۱-تامین مالی از طریق سود انباشته(سرمایه داخلی)

۲-تامین مالی از طریق انتشار سهام عادی(سرمایه خارجی)

در ادامه نحوه محاسبه هزینه تامین مالی آن ها به تفکیک شرح داده می شود.

توضیح۱:یکی از منابع عمده تامین مالی شرکت‌ها عدم تقسیم بخشی از سود قابل تقسیم بین سهام‌داران می‌باشد.

برنامه ریزی احتمالی دو مرحله ای

برنامه ریزی احتمالی دو مرحله ای که مرتبط با برنامه ریزی احتمالی است، برنامه ای است که در آن تعدادی از تصمیم‌ها یا فعالیت‌های ارجاعی می‌تواند بعد از رخ دادن پدیده تصادفی اتخاذ شود. به عبارت بهتر تعدادی از داده های برنامه را می‌توان با متغیر های تصادفی نشان داد. ‌به این ترتیب فرض می‌شود که یک توصیف احتمالی از متغیر های تصادفی در شرایط وجود توزیع های احتمالی و به صورت عمومی تر معیارهای احتمالی وجود داشته باشد. ارزش ویژه که متغیرهای تصادفی به خود اختصاص خواهد داد فقط وقتی قابل شناسایی است که پدیده تصادفی رخ دهد. بدین مفهوم که بردار(Ѡ)𝜺=𝜺 که در 𝜺 مجموعه احتمالات وῼ∍ Ѡ ، پدیده‌های تصادفی است، تنها بعد از رخ دادن پدیده تصادفی آشکار می‌شود. در این حالت مجموعه ی تصمیمات به دو گروه قابل تقسیم است: گروه اول مربوط به تعدادی از تصمیمات می شود که باید قبل از رخ دادن پدیده ی تصادفی اتخاذ شود. تمام این تصمیم‌ها، تصمیم‌های مرحله ی اول نام دارد و دوره ای که این تصمیم ها در آن اتخاذ می شود دوره ی اول نام می‌گیرد. گروه دوم مربوط به تعدادی از تصمیم‌ها است که بعد از رخ دادن پدیده تصادفی اتخاذ می‌شود و تصمیم‌های مرحله دوم نام می‌گیرد و ‌به این ترتیب دوره ی مرتبط با آن هم مرحله ی دوم نام گذاری می شود. تصمیم های مرحله اول با بردار x نشان داده می شود در حالی که تصمیم های مرحله دوم با بردار y یا (Ѡ)y و یا حتی با (,xѠ)y نشان داده می شود. مورد اخیر هنگامی به کار می‌رود که فرد بخواهد تأکید کند که تصمیمات مرحله ی دوم متفاوت از تصمیمات مرحله ی اول بوده

و تابعی از نتیجه‌ رخ دادن پدیده ی تصادفی وتصمیم های مرحله ی اول است(برگ^[۶۷] و لوویاکس^[۶۸]، ۱۹۹۷)

برنامه ریزی احتمالی دو مرحله ای به صورت زیر فرموله می شود:

(‏۲‑۳)

Max Z_k =

(‏۲‑۴)
(‏۲‑۵)

St.

Ax=b

T x+w y

(‏۲‑۴)
(‏۲‑۵)

St.

Ax=b

T x+w y

(‏۲‑۶)

x≥ ۰ , y

در این روابط به ترتیب بردار بازده ی برنامه‌ مدل، امید ریاضی، A ماتریس ضریب‌های فنی، x متغیرهای تصمیم مدل، Q( x,𝜺 ) = min{} ارزش تابع هدف با توجه به مجموع احتمالات ، y مجموعه ی پاسخ در مرحله ی دوم و در نهایت w ماتریس ارجاع است. همان طور که بیان شد میان مرحله ی اول و دوم تمایز ایجاد شده است. تصمیم های مرحله اول به وسیله بردار x نشان داده می شود. در مرحله ی دوم تعدادی از پدیده‌های تصادفی

ῼ∍ Ѡ حادث می شود. وقتی مقدار Ѡ رخ داد، برای هر مقدار معلوم از Ѡ داده های مرحله ی دوم که شامل (Ѡ)q ، و T است ، آشکار می شود(مک کارل^[۶۹] و اسپرین^[۷۰]، ۱۹۹۷).

تابع هدف مدل ۲-۳ شامل جزو قطعی و هدف انتظاری مرحله ی دوم (که بعد از رخ دادن پدیده ی تصادفی Ѡ آشکار می شود)، است. جزو اخیر کمی پیچیده تر است چرا که برای هر Ѡ ارزش (Ѡ)y پاسخ مدل برنامه ریزی ریاضی است .

جمع بندی

در این بخش بعد از ارائه تعاریف پایه شامل عبارات و مفاهیم اساسی زنجیره تأمین و همچنین ریسک‌های موجود در طراحی شبکه‌ زنجیره تأمین ، به بررسی انواع مقالات منتشره در حوزه بهینه سازی زنجیره تأمین با لحاظ کردن مسائل مالی و مدیریت ریسک زنجیره تأمین مرتبط پرداخته شد و خلاصه نتایج آن در جدول (۲-۱) و(۲-۲) نشان داده شد. نتایج حاصل از این جداول نشان می‌دهد که در زمینه مدل‌های کمی ریسک و به ویژه ریسک مالی جریانات نقدی و سرمایه گذاری و مدل‌های چندهدفه برنامه ریزی احتمالی بهینه سازی و طراحی زنجیره تأمین با در نظر گرفتن مسائل مالی مجال تحقیق در زمینه ریسک مالی زنجیره تأمین را فراهم دیدیم. در ادامه فصل، مدل برنامه ریزی احتمالی بیان شده است که برای طراحی زنجیره تأمین همراه با عدم قطعیت نیاز مبرهنی به آن وجود دارد.

فصل سوم

روش شناسی تحقیق

مدل پیشنهادی برای طراحی مجدد زنجیره تأمین و روش بهینه سازی آن

مقدمه

طراحی یک زنجیره تأمین واقعی با منابع بیشماری از عدم قطعیت فنی و تجاری مواجه ‌می‌باشد. پس فرض اینکه تمام پارامترها مانند تقاضا، تأمین کنندگان، ضرایب هزینه قطعی اند، غیر واقعی است. در این فصل با مطالعه مدل های ارائه شده در پایان نامه آبانگاه، مقالات ناراهاریستی وهمکارانش وهمچنین آزرون وهمکارانش، مدل احتمالی دومرحله ای چند هدفه ارائه شده و از سناریوسازی برای تخمین پارامترهای احتمالی استفاده شده است. (آبانگاه، ۲۰۱۱: ۶۰، ناراهاریستی، ۲۰۰۸:۳۱۵۸، آزرون و همکاران، ۲۰۰۸: ۱۳۵ )

مدل ریاضی احتمالی چند هدفه :

در این بخش، پس از تعریف پارامترهای مدل ریاضی پیشنهادی، به توصیف تابع هدف و محدودیت‌های مدل پرداخته شده است.