مخلوط مساوی از محلول های الف و ب می باشد .
محلول وان گیسن :
محلول مائی فوشین اسید ۱ درصد ۵/۲ میلی لیتر
محلول مائی اشباع شده اسید پیکریک ۵/۹۷ میلی لیتر
طریقه رنگ آمیزی :
۱- گزیلل ۱۵ دقیقه
۲- الکل مطلق ۳ دقیقه
۳- الکل ۹۵ % ۳ دقیقه
۴- شستشو با آب مقطر ۱ دقیقه
۵- رنگ آمیزی با محلول ویگرت هماتوکسیلین ۴۵ دقیقه
۶- کربنات لیتیم ۳ دقیقه
۷- شستشو با آب مقطر ۱ دقیقه
۸- رنگ آمیزی با محلول وان گیسن ۳ دقیقه
۹- الکل ۹۵ درجه ۴ دقیقه
۱۰- الکل مطلق دو تعویض ۴ دقیقه
۱۱- گزیلل دو تعویض
۱۱- مونته کردن
نتیجه :
رشته های کلاژن قرمز
عضلات ، پوشش شاخی زرد
هسته ها آبی تا سیاه
بعد از اتمام رنگ آمیزی، یک قطره از چسب انتالان روی لامل گذاشته می شود و سپس به آرامی لامل حاوی چسب بر روی لام حاوی بافت قرار میگیرد و روی آن چسبانده می شود. اکنون لام برای مطالعه با میکروسکوپ نوری آماده است. با بهره گرفتن از این رنگ آمیزی قطر لولههای منیساز، و درصد اسپرمیوژنز محاسبه گردید.(خامه چیان ط،۱۳۷۹ )
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
۲-۱۷- ارزیابی هیستومورفومتری بیضه
برای بررسی هیستومورفومتری بیضه پس از تهیه مقاطع هیستولوژیک، از عدسی چشمی مدرج استفاده شد. در مطالعه مورفومتریک بافت بیضه فاکتور قطر لوله های منی ساز[۶۸]،با بهره گرفتن از عدسی مدرج و فاکتورهایی نظیر تعداد سلولهای لیدیگ[۶۹] و سلولهای لنفاوی تک هسته ای[۷۰] با بهره گرفتن از عدسی مشبک مورد شمارش قرار گرفتند. شمارش سلول ها در ۱۰۰ لوله منی ساز صورت پذیرفت. قابل ذکر است که بررسی ها با بزرگنمایی ×۴۰۰ و ×۱۰۰۰ صورت گرفت.
عدسی چشمی مشبک :این عدسی جمعاً دارای ۲۵خانه به صورت پنج خانه طولی و عرضی می باشد و جهت انجام محاسبه نهایی همانند عدسی مدرج، بایستی عدد بدست آمده را در ضریب مخصوص خود ضرب کرده و در واحد میلی متر مربع بیان شد. روش انجام این محاسبه در این تحقیق با بهره گرفتن از فرمول زیر انجام گرفت.
۱۰۰۰۰۰۰/ ۲(ضریب کالیبراسیون برای آن عدسی شیئی)×۱۰۰۰۰= مساحت مربع در درشت نمایی های مختلف (بر اساسmm2)
ضریب کالیبراسیون درشت نمایی
۰۷۵/۲۵ × ۴
۰۲۵/۱۰ × ۱۰
۵۰۸/۲ × ۴۰
۰۰۳/۱ × ۱۰۰
۲-۱۸-ارزیابی میزان اسپرماتوژنز در بافت بیضه
به منظور ارزیابی اسپرماتوژنز در لوله های منی ساز از شاخص های ضریب تمایز لوله ای(TDI) [۷۱]ضریب بازسازی(RI)[72] ، شاخص میزان اسپرمیوژنزSPI)) [۷۳]و ضریب میوزی(MI)[74] استفاده گردید.
۲-۱۸-۱-شاخص ضریب تمایز لوله ای (TDI)
برای تعیین مقدار شاخص تمایز لوله ای، درصد لوله های منی سازی که شامل حداکثر سه رده سلولهای اسپرماتوژنز تمایز یافته از سلول اسپرماتوگونی A بودند، شمارش شدند. برای این منظور در هر بیضه تعداد ۱۰۰ لوله ی منی ساز در هر مقطع از بافت بیضه مورد بررسی قرار گرفتند. (Porter et al, 2006)
۲-۱۸-۲-ضریب بازسازی(RI)
برای محاسبه شاخص جایگزینی، درصد لوله های منی سازی که سلول های زایا در آنها به رده اسپرماتوگونی بینابینی یا رده های بعدی رسیده بودند محاسبه گردید (Meistrich & van Beek, 1993).
۲-۱۸-۳-ضریب میوزی (MI)
جهت محاسبه این ضریب ابتدا تعداد سلولهای اسپرماتیدی داخل هر لوله منی ساز شمارش و بر تعداد سلولهای اسپرماتوسیت اولیه تقسیم شد.(kheradmand et al, 2011) .
۲-۱۸-۴-شاخص میزان اسپرمیوژنز (SPI)
برای این منظور لوله های منی سازی که در داخل لومن(حفره میانی) خود دارای اسپرماتوزوآ بودند به عنوان لوله های با اندیس اسپرمیوژنز مثبت و آن دسته از لوله هایی را که دارای لومن(حفره میانی) خالی از اسپرماتوزوآ بودند به عنوان لوله هایی با اندیس منفی در نظر گرفته شدند. بنابراین ۱۰۰ لوله در هر مقطع عرضی مورد شمارش قرار گرفتند و نتایج به صورت درصد لوله های با اندیس اسپرمیوژنز مثبت گزارش شد(Rezvanfar et al, 2008).
۲-۱۹-روش بررسی آماری
برای بررسی داده های عددی از نرم افزار SPSS[75] نسخه ۱۶ استفاده شد و نتایج به صورت میانگین ± انحراف معیار بیان شد. جهت مقایسه بین گروه ها آنالیز واریانس یکطرفه[۷۶] و به دنبال آن تست مقایسه ای بون فرونی[۷۷] مورد استفاده قرار گرفت. مقدار (۰۵/۰ P<) به عنوان سطح معنی داری بین گروه ها تعیین شد.
فصل سوم
نتایج
Results
۳-۱-علائم بالینی
پرخوری،پرنوشی وپرادراری در موش های دیابتی شده مشاهده گردید.بدین صورت که که مصرف آب وغذا در موش های گروه دیابتی بیشتر از موش های گروه های کنترل وگروه های درمان شده با ژل آلوئه ورا بود.مقایسه بسترموش ها در گروه های مختلف به عنوان شاخصی برای میزان مصرف آب روزانه نشان داد که بسترگروه های درمانی تقریباً به خشکی گروه کنترل بود.این درحالی است که بسترموش های دیابتی به شدت مرطوب بوده و دوبار در روز نیاز به تعویض داشت.
۳-۲- بررسی تغییرات قندخون
ارزیابی قندخون ناشتا درزمان های سنجش (شروع، پایان هفته اول ،روز۲۸،وپایان دوره)،نشان داد که این پارامتردر گروه دیابتی نسبت به گروه های کنترل در سطح معنی داری (p<0/05) افزایش یافته است.ازطرفی ،میزان قند خون ناشتا درزمان های مذکور (روز ۷،روز ۲۸ وروز ۵۶) در گروه های درمان شده باژل آلوئه ورا در مقایسه باگروه دیابتی در سطح معنی داری کاهش یافته است(p<0/05). بین گروهای درمانی اختلاف معنی داری وجود ندارد ..ضمناً منظور از ارزیابی قند خون در روز صفر،درجدول ،همان روز قبل ازشروع بررسی ها بود که هنوز هیچ گونه تیماری صورت نگرفته بود.میزان قند خون در ابتدا وانتهای مطالعه تفاوت معنی داری (p<0.05)،داشت همچنین بیشترین مقدارقند خون درپایان مطالعه در گروه دیابتی مشاهده گردیدکه نسبت به مقدارقندخون اولیه(روز صفر) در این گروه ،دارای اختلاف معنی داری بود.کمترین میزان قندخون در گروه کنترل آلوئه ورا مشاهده شدکه نسبت به میانگین قندخون اولیه در این گروه کاهش یافته ودارای اختلال معنی داری بود.
