در این تکنیک به جای نفوذ باکتری از بزاق استفاده می گردد تا به محیط دهان شبیه تر باشد(۲۷).
الکتروشیمی
در این روش از دو قطب آند و کاتد استفاده میگردد و با توجه به جریان عبوری میزان ریز نشت سنجیده می شود(۲۸).
تطابق لبه ای(Marginal Adaptation)
در این تکنیک با بهره گرفتن از میکروسکوپ الکترونی به بررسی حدفاصل مواد ترمیمی و نسج دندانی پرداخته می شود از معایب این روش آن است که تطابق بین ماده پرکردگی و سطح را به صورت سه بعدی نشان نمی دهد و اطلاعات بدست آمده نیز کیفی هستند. همچنین درطی مراحل آماده سازی و پروسس نمونه ها، امکان ایجاد ترک، شکستگی و یا جداشدگی مواد پرکردگی از سطح نمونه وجود دارد که می تواند باعث ایجاد خطا در تفسیر نتایج گردد(۲۸).
اسپکتروفتومتری(Spectrophotometery)(Dye extraction)
در این تکنیک دندان ابتدا در رنگ غوطه ور می گردد. سپس کل نسج دندانی در اسید حل می گردد. بعد دانسیته نوری محلول فوق با بهره گرفتن از اسپکتروفتومتری با طول موج خاصی، طیف جذبی رسم می گردد و بدین ترتیب میزان نشت مشخص می گردد . این روش تخریبی بوده و اجازه بررسی ریزنشت را در مطالعات بلندمدت نمی دهد (۲۸).
روش Fluid filteration) )
این تکنیک در سال ۱۹۸۶ توسط Derkson و همکارانش ابداع گردید(۲۹). در سال ۱۹۸۸ Pashley و همکاران از آن برای ارزیابی سیل مواد پرکننده موقت استفاده کردندWu. (30) و همکاران درسال ۱۹۹۴ تغییراتی در این روش داده تا در مطالعات ریزنشت اندودانتیکس هم قابل استفاده باشد(۳۰).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در این روش انتهای کرونالی یا اپیکالی نمونه به یک میکروپیپت پر شده ازمایع متصل شده و حباب کوچکی در آن ایجاد می گردد. تمام سیستم تحت فشار ثابتی قرار گرفته و میزان حرکت حباب در یک بازه زمانی مشخص که نشانگر مقدار مایعی که از میان نواحی دارای ریزنشت مورد مطالعه عبور کرده و نمایانگر ریزنشت نمونه مورد نظر است به صورت o2 µl/min/cmH بیان می شود (۳۰). در این تکنیک نمونه ها تخریب نشده و هم سیل اپیکال و هم سیل کرونال را می توان در طی زمان اندازه گیری نمود (۲۹). اغلب ثبت نتایج به صورت اتوماتیک صورت گرفته و مقادیر به دست آمده به صورت کمی خواهند بود. نتایج بسیار دقیق بوده و می توان از این روش برای حجمهای بسیار کوچک هم استفاده کرد. همچنین حساسیت روش را می توان با تغییر فشار ویا قطر میکروپیپت تغییر داد(۲۹و ۳۰)
این تکنیک منجر به تخریب دندان نمی گردد و می توان اندازه گیری ها را در طول زمان تکرار نمود. نیازی به نشانگر خاص ندارد و ثبت نتایج دقیق است و حجم های کم نیز ثبت می گردد(۳۰).
(۱-۳) مروری بر متون
در مطالعه ای در سال ۱۹۹۹، Youngson و همکارانش با بهره گرفتن از تکنیک های fluid filtration و Clearing به بررسی ریزنشت ۳ نوع سیستم دنتین باندینگ پرداختند. اهداف آنها در این پژوهش اندازه گیری میزان جریان مایع در دندان های ترمیم شده با یکی از سه نوع سیستم دنتین باندینگ و رزین کامپازیت،اندازه گیری میزان انتشار ردیاب نقره در همان دندان ها، مقایسه ی این تکنیک با تکنیک fluid filtration و بررسی تاثیر ترموسایکلینگ روی هر دو نوع اندازه گیری بوده است. سه نوع سیستم باندینگ در سه گروه این مطالعه عبارت بودند از: Fuji Bond LC، Scotch bond Multi-purpose و Prime & Bond 2.1. میزان fluid filtration پس از ترمیم، ۲ ساعت، ۲۴ ساعت، ۱ هفته و ۱ ماه پس از ترمیم اندازه گیری شد. ۶ نمونه از هر گروه پس از یک هفته ترموسایکل گردیدند و مقادیر fluid filtration آنها نیز ثبت گردید. پس از اتمام fluid filtration، نمونه ها توسط پخش نیترات نقره بررسی گشتند.
نتایج این مطالعه مشخص نمود مقادیر fluid filtration بین هیچکدام از سیستم های باندینگ و در هیچ مرحله ای پس از ترمیم با یکدیگر تفاوت معناداری ندارد. ترموسایکل نیز هیچگونه اثر معناداری بر نتایج لیکیج نداشت. بین میزان نهایی fluid filtration و میزان پخش شدن نشانگر نقره نیز ارتباط معناداری بدست نیامد. آنها بیان نمودند نفوذ نقره می تواند نشان دهنده شکست در سیل ترمیم ها و احتمال وقوع حساسیت های بعد از عمل به صورت in vivo باشد (۳۱).
Manhart و همکاران در سال ۲۰۰۱ طی مطالعه ای کیفیت مارجینال و میکرولیکیج ترمیم های کلاس V رزین کامپوزیت را ارزیابی نمودند. بدین منظور آنها بر روی ۹۰ دندان تازه کشیده شده مولر انسانی، حفرات کلاس V با عمق mm 2 و قطر mm 4 تراشیدند به گونه ای که نیمی از حفره دارای مارژین عاجی و نیمی دیگر مینایی بوده است. نمونه ها را به ۹ گروه تقسیم نمودند و هر گروه را با بهره گرفتن از موادی متفاوت ترمیم نمودند.
سپس نمونه ها به مدت ۲۴ ساعت در آب مقطر در دمایc̊ ۳۷ نگهداری شده و بعد از آن در دماهای ۵ و ۵۵ درجه به تعداد ۱۰۰۰ دور ترموسایکل گردیدند. برای ارزیابی ریزنشت از روش dye penetration استفاده گردید. نتایج بررسی ریز نشت مشخص کرد که هیچ کدام از سیستم های ترمیمی مورد آزمایش، سیل کاملی را در عاج و مینا در حفرات کلاس V ایجاد نکردند و نتایج نشان داد که توانایی سیل سیسستم های ادهزیو به عاج با کاربرد روش wet-bonding هنوز هم در مقایسه با مارجین های مینا، پایین تر است(۳۲).
Schmitt و Lee در سال ۲۰۰۲ مطالعه ای بر روی میکرولیکیج انواع مختلف سیستم های ادهزیو رزین در دندان های شیری و دائمی صورت دادند. هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت سیستم های ادهزیو نسل ۴ با نسل ۵ در دندان های شیری و دائمی به صورت لابراتواری بود. آنها در این مطالعه ۴۰ دندان شیری و ۴۰ دندان دائمی را به ۸ گروه ۱۰ تایی تقسیم نمودند. ترمیم دندان های گروه های ۱و۲ با بهره گرفتن از ادهزیو Optibond FL ، گروه های ۳و۴ با Scotch bond Multipurpose ، گروه های ۵و۶ با Optibond Solo Plus و گروه های ۷و۸ با Single Bond انجام شد. تراش دندان ها به صورت حفرات کلاس V بود و تمامی مارجین ها در مینا قرار داشت. سپس تمامی دندان ها با بهره گرفتن از کامپازیت TPH Spectrum با رنگ A1 ترمیم گشتند. نمونه ها ترموسایکل شده، توسط فوشین بازی رنگ آمیزی شده و پس از برش خوردن، زیر میکروسکوپ ارزیابی شدند.
در این مطالعه هیچگونه تفاوتی از لحاظ ریزنشت بین ادهزیو رزین های نسل پنجم و چهارم چه به صورت فیلد و چه به صورت آنفیلد برای هر دو نوع دندان شیری و دائمی مشاهده نشد. بنابراین آنها به این نتیجه رسیدند که ادهزیو های تک بطری نسل پنجم با توجه به کاربرد ساده تر و تاثیر یکسان، بر ادهزیو های نسل چهارم دو بطری مزیت دارند(۳۳).
Camps و Pashley در سال ۲۰۰۳ اعتبار مطالعات نفوذ رنگ را ارزیابی کردند. آنها در این مطالعه سه روش نفوذ رنگ را به نام های dye-penetration Classical، dye-extraction و fluid-filtration جهت تعیین میزان لیکیج آپیکالی چهار نوع سیلر مقایسه نمودند. بدین منظور آنها از ۴۰ دندان در ۴ گروه استفاده نمودند که هر گروه توسط سیلر متفاوتی پر گردید. نتایج نشان داد که با روش های fluid-filtration و dye-extraction سیلر seal apex بیشترین لیکیج آپیکالی را دارا بوده است. همچنین ارتباط بین نتایج بدست آمده با این دو روش معنی دار بوده است، در حالیکه در روش Classical dye-penetration هیچگونه تفاوت معنی داری بین میزان ریزنشت ۴ نوع سیلر مشاهده نشد و این روش هیچ ارتباطی نیز با بهره گرفتن از آزمون پیرسون با دو روش دیگر نداشته است.
آنها اینگونه نتیجه گیری نمودند که روش dye-extraction نتایج مشابهی با روش fluid-filtration نشان داده است اما در کار های آزمایشگاهی وقت بسیار کمتری از آزمونگر خواهد گرفت. این مزیت در کنار عیب از بین رفتن دندان ها در تکنیک اخیر نسبت به روش fluid-filtration ذکر شده است(۳۴).
Koliniotou E و همکاران در سال ۲۰۰۴ در مطالعه ای In vivo بر روی سگ، میکرولیکیج کامپازیتها را با ادهزیوهای عاجی جدید توتال اچ و سلف اچ بررسی کردند. آنها در این مطالعه ۴۰ حفره کلاس V بر روی سطح باکال دندان ها تراشیده و سپس دندان ها را به ۵ گروه تقسیم نمودند. هر گروه را با یکی از ۵ نوع ادهزیو رزین ترمیم نمودند. پس از ۶۰ روز سگ ها کشته شده و دندان ها به مدت ۲۴ ساعت در محلول بازی فوشین قرار گرفتند. سپس مقاطع دندانی تهییه گردیده و میکرولیکیج توسط میکروسکوپ الکترونی بررسی گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در میکرولیکیج در گروه های مختلف آزمایش وجود دارد؛ به گونه ای که ادهزیوهای توتال اچ به طور معنی داری میکرولیکیج کمتری از ادهزیوهای سلف اچ مورد بررسی نشان دادند(۳۵).
Brackett W و همکاران در سال ۲۰۰۴ میکرولیکیج ترمیم های رزین کامپوزیت کلاس پنج را با ادهزیوهای سلف اچ و یک ادهزیو توتال اچ ارزیابی کردند. آنها در این مطالعه از ادهزیو های سلف اچ با pH بالا و قوی، سلف اچ با pH متوسط و توتال اچ استفاده نمودند. حفرات کلاس V بر روی دندان های مولر سوم کشیده شده تراشیده شده و ترمیم گردید.
دندان های ترمیم شده در دمای بین ۵ و ۵۵ درجه سانتیگراد با فاصله زمانی ۱ دقیقه به تعداد ۱۰۰۰ دور ترموسایکل گردیدند.جهت ارزیابی ریزنشت از روش dye penetration استفاده شد. لیکیج مارجینال در بین ادهزیوهای مورد بررسی فقط در نواحی جینجیوال مشاهده شد. انسیدانس لیکیج مارجین های جینجیوال برای ادهزیو سلف اچ Prompt L-Pop (strong PH) و ادهزیو سلف اچ (Intermediate PH) One-up Bond 31% و برای ادهزیو توتال اچ Scotch Bond Multi-Purpose 50% بوده است. آنها اینگونه نتیجه گیری نمودند که هیچگونه اختلاف معناداری بین گروه ها از نظر ریزنشت لبه ای مشاهده نشده است(۳۶).
در سال ۲۰۰۵، Gregoire و همکاران تأثیر ادهزیوهای سلف اچ را روی تراوایی عاج در یک مدل fluid flow ارزیابی کردند. هدف آنها در این مطالعه ارزیابی سیل مارجین عاج و ترمیم در مواد متفاوت بود. در این مطالعه از ۱۰۰ دندان بدون پوسیدگی مولر سوم انسانی استفاده شد. نمونه ها به ۱۰ گروه تقسیم شده و در هر گروه از یکی از ۹ نوع سیستم سلف اچ و یک سیستم باندینگ توتال اچ به عنوان کنترل استفاده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که ادهزیو تک بطری توتال اچ Prime & Bond NT بیشترین کاهش را در نفوذپذیری عاج ایجاد نکرد، در حالیکه بیشترین کاهش در نفوذپذیری عاج توسط ادهزیو سلف اچ Xeno III فراهم شد که اختلاف معناداری با میزان کاهش نفوذ پذیری نوع توتال اچ داشته است(۳۷).
در مطالعه ای در سال ۲۰۰۶، Brackett MG و همکاران میزان سیل در طول مارجین عاجی و مینایی را با سه نوع سیستم باندینگ سلف اچ و یک سیستم ادهزیو etch & rinse ارزیابی نمودند. آنها همچنین در این مطالعه تأثیر اچ مینا را قبل از کاربرد ادهزیوهای سلف اچ بررسی کردند. بر روی ۲۰ دندان مولر سوم انسانی حفرات کلاس V تراشیده شد و پس از ترمیم آنها با کامپازیت، نمونه ها را ترموسایکل نموده و در مجاورت رنگ قرار دادند. سپس نمونه ها برش داده شد. نتایج آنها نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در میزان ریزنشت مارجین های عاجی بین ادهزیوهای مختلف وجود نداشت، اما ادهزیو های سلف اچ Adper prompt و iBond در مارجین های مینایی، به طور معناداری لیکیج بیشتری را نسبت به ادهزیو etch & rinse به نام Scotch bond multi-purpose نشان داد. همچنین اچ کردن مینا قبل از کاربرد ادهزیوهای سلف اچ باعث کاهش لیکیج مارجین مینایی و افزایش لیکیج مارجین عاجی شد (۳۸).
Deliperi S و همکاران در سال ۲۰۰۷ میکرولیکیج اینترفیس ترمیم های کامپوزیت را با کاربرد یک ادهزیو توتال اچ به نام Prime & Bond NT و سه ادهزیو سلف اچ به نامهای Xeno III ، i-Bond و Clear fil SE Bond ارزیابی کردند. آنها از ۳۰ دندان پرمولر و مولر بدون پوسیدگی که به تازگی کشیده شده بودند استفاده نمودند و حفرات کلاس V بر روی سطح باکال و لینگوال این دندان ها به گونه ای که مار[ین ترمیم mm 1 زیر CEJ قرار گیرد، تراشیده شد.
سپس نمونه ها به ۴ گروه تقسیم شدند و هر گروه با یکی از چهار نوع ادهزیو و کامپازیت رزین رنگ A2 از Esthet-X ترمیم گشتند. آنها کامپازیت ها را در لایه های mm 2 بکار بردند. سپس نمونه ها به مدت ۹۰ روز در آب مقطر نگهداری شدند و در نهایت به تعداد ۵۰۰ مرتبه بین دماهای ۵ و ۵۵ درجه سانتیگراد ترموسایکل شدند. بعد از این مرحله نمونه ها به مدت ۲۴ ساعت در متیلن بلو قرار گرفته و به صورت طولی برش خورده و ریزنشت آنها توسط استرئو میکروسکوپ ارزیابی شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که dye-penetration بطور معنی داری در ادهزیو سلف اچ تک مرحله ای i-Bond، هم در مارجین های اکلوزال و هم در مارجین های جینجیوال بیشتر از دیگر ادهزیوها بوده است. در مقایسه میزان ریزنشت اکلوزالی و جینجیوالی مشخص گردید تنها در ادهزیو سلف اچ دو مرحله ای Clearfil SE Bond میزان ریزنشت اکلوزالی به صورت معناداری از قسمت جینجیوالی بیشتر بوده است(۳۹).
در مطالعه ای در سال ۲۰۰۷ Balkenhol و همکاران تأثیر نوع حلال پرایمر عاجی را روی تطابق لبه ای ترمیم های کلاس پنج کامپوزیت بررسی کردند. آنها از ۳۲ دندان مولر انسانی کشیده شده استفاده نمودند و بر روی آنها حفرات کلاس V استاندارد تراشیده و سپس آنها را به چهار گروه تقسیم نمودند. آنها برای ترمیم حفرات از دو نوع مختلف از پرایمر ها یکی با بیس استونی و دیگری با بیس اتانولی استفاده نمودند.
پس از به کار بردن مواد اچانت بر روی حفرات تعبیه شده، نمونه ها بر اساس نوع بیس پرایمر به کار برده شده برای آنها، با تکنیک متفاوتی خشک شدند. سپس ادهزیو نیز به کار برده شد. نمونه ها پس از اتمام مراحل ترمیم در دما های ۵ و ۵۵ درجه سانتیگراد به تعداد ۲۵۰۰ سیکل ترموسایکل گردیدند. در نهایت طول قسمتی از مارجین که فاقد گپ بوده است نیز اندازه گیری گردید.
نتایج مطالعه نشان داد که کاربردهای ادهزیوهای سه مرحله ای با حلال با بیس اتانول /آب توصیه شده است. زیرا حساسیت تکنیکی آنها در مقایسه با سیستم های ادهزیو با بیس استن / آب پایین تر است. همچنین هنگام کاربرد ادهزیوهای مدرن سه مرحله ای با بیس اتانول/آب، تبخیر حلال پرایمر، یک مرحله حیاتی و مهم از نظر کیفیت لبه ای ترمیم ها می باشد(۴۰).
در مطالعه ای در سال ۲۰۰۸ توسط Hashem و Hassanien توانایی دو ترکیب MTA و IRM (ماده ترمیمی اینترمدیت) برای سیل پرفوراسیون های بزرگ فورکیشن با کاربرد روش dye-extraction مورد ارزیابی قرار گرفت. آنها از ۶۷ دندان مولر انسانی استفاده نمودند و پس از آماده سازی نمونه ها آنها را به مدت ۴۸ ساعت درون متیلن بلو غوطه ور نمودند. پس از این مدت نمونه ها به مدت ۳۰ ثانیه زیر آب شستشو داده شده و لاک و وارنیش به کار رفته در آماده سازی نمونه ها حذف گردید. هر دندان داخل ویالی حاوی µl 1000 از اسیدنیتریک ۶۵% وزنی به مدت ۳ روز نگهداری شد.
در پایان این مدت ویال ها ۵ دقیقه در ۱۴۰۰۰ دور بر دقیقه سانتریفوژ شدند و جذب رنگ در طول موج ۵۵۰ نانومتر با کاربرد دستگاه اسپکتروفوتومتر اتمیک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مادۀ IRM بدون کاربرد ماتریکس اینترنال بیشترین جذب رنگ را داشته است(۴۱).
Shetty و همکارانش در سال ۲۰۰۸ در مطالعه خود به بررسی تاثیز حذف پروتئین بر ریزنشت اطراف ترمیم های یک سوم سرویکالی دندان ها پرداختند. آنها حفرات کلاس v بر روی دندان های مولر انسانی تعبیه کردند و آنها را به ۵ گروه تقسیم نمودند: کنترل منفی، تنها اچ مینا، توتال اچ، توتال اچ همراه حذف پروتئین، تنها حذف پروتئین. سپس ریزنشت نمونه های آماده سازی شده را به روش Dye-extraction بررسی نمودند. آنها مشاهده نمودند که ریزنشت گروه های توتال اچ و توتال اچ همراه حذف پروتئین به صورت معناداری کمتر از سایر گروه های بود. اما آنها تفاوت معناداری بین ریزنشت در این دو گروه مشاهده نکردند. آنها اینگونه نتیجه گیری نمودند که حذف کلاژن در هنگامی که از ادهزیو استون بیس استفاده می شود می تواند موجب افزایش سیل لبه ای شود. اما حذف کلاژن در ترمیم های صورت گرفته با ادهزیو اتانول بیس بر میزان ریزنشت تاثیری ندارد(۴۲).
Reis و Loguercio در سال ۲۰۰۹ به بررسی کلینیکی ادهزیو های استون بیس و اتانول بیس در ضایعات سرویکالی بدون پوسیدگی پرداختند. آنها در ۸۴ بیمار که دارای دو دندان با ضایعه سرویکالی که علت آن غیر پوسیدگی بوده است، ترمیم انجام دادند. در baseline، ۶، ۱۲، ۱۸ و ۳۶ ماه پس از ترمیم، ترمیم ها از لحاظ بالینی بررسی شدند.
آنها مشاهده نمودند که ترمیم های صورت گرفته با ادهزیو اتانول بیس ثبات و گیر بیشتری نسبت به ادهزیو استون بیس پس از ۳۶ ماه داشتند. آنها همچنین مشاهده نمودند که تغییر رنگ لبه ای در هر دو گروه ترمیم در طول زمان زیاد شده، اما تفاوت دو گروه معنادار نبوده است (۴۳).
بیان مساله (۱-۴)
یکی از مواد زیبایی جهت ترمیم پوسیدگیها و ضایعات کلاس دو، رزین کامپازیت همراه با ادهزیوهای مختلف عاجی است که ماده کامپازیت را به عاج دندان می چسبانند(۴۴). محققان امروزه براین اعتقادند که چسبندگی به عاج در درجه اول با نفوذ منومرهای چسبنده ادهزیو عاجی به داخل منافذ بین الیاف کلاژن عریان شده در اثر اسید اچ، روی می دهد(۴۵). چسبندگی به عاج هنوز هم نسبت به چسبندگی به مینا چالش برانگیزتر بوده و ترمیمی چسبنده ممکن است به شکل باکفایت به سطح عاج اچ شده متصل نگردیده و باعث شکل گیری درز لبه ای و میکرولیکیج گردد (۴۶). مطالعات آزمایشگاهی متعددی برروی ریزنشت این ادهزیوها انجام شده است. در این مطالعات جهت اندازه گیری ریزنشت، نمونه ها در محلولهای رنگی نیترات نقره، فوشین بازی یا متیلن بلو مغروق گردیده و عمق نفوذ رنگ در هر نمونه در حد فاصل رزین-عاج تعیین می گردد(۴۷). با توجه به اینکه برخی محققان معتقدند که ریزنشت در محیط دهان کمتر از میزان نفوذ رنگ در آزمایشگاه در نمونه های مشابه با روش های fluid filtration و dye penetration می باشد(۴۸)، هدف از این مطالعه این بود که ریزنشت ادهزیو توتال اچ استن بیس و اتانول بیس بکار رفته با دو نوع کامپازیت سلف کیور و لایت کیور را با دو روش قابل اطمینان و کمی به نامهای Fluid filtration و dye extraction ارزیابی و مقایسه نماید.
(۱-۵) اهداف و فرضیات
الف) هدف کلی:
تعیین میزان ریزنشت ادهزیوها و کامپازیت های مختلف به روش های متفاوت در ترمیم های کلاس دو کامپوزیت رزین
ب) اهداف اختصاصی:
۱- تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Opti Bond Solo Plus با کامپازیت لایت کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Fluid filtration
۲- تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Opti Bond Solo Plus با کامپازیت سلف کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Fluid filtration
۳- تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Prime & Bond NTبا کامپازیت لایت کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Fluid filtration
۴- تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Prime & Bond NTبا کامپازیت سلف کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Fluid filtration
۵- مقایسه میزان ریزنشت چهار گروه مختلف آزمایشی به روش Fluid filtration
۶- تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Opti Bond Solo Plus با کامپازیت لایت کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Dye-extraction
۷- تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Opti Bond Solo Plus با کامپازیت سلف کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Dye-extraction
تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Prime & Bond NTبا کامپازیت لایت کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Dye-extraction
تعیین میزان ریزنشت ادهزیو Prime & Bond NTبا کامپازیت سلف کیور در ترمیم حفره های کلاس دو به روش Dye-extraction
مقایسه میزان ریزنشت چهار گروه مختلف آزمایشی به روش Dye-extraction .
مقایسه میزان ریزنشت چهار گروه مختلف آزمایشی با روش های Dye-extraction و Fluid filtration
ج) اهداف کاربردی:
با انجام این تحقیق می توان میزان ریزنشت ادهزیو های توتال اچ اتانول بیس و استون بیس را همراه با کامپازیت های لایت کیور و سلف کیور تعیین نموده و مناسب ترین ادهزیو و کامپازیت را که دارای کمترین میزان ریزنشت می باشد جهت ترمیم حفرات کلاس دو پیشنهاد کرد.
د) فرضیات یا سؤالات تحقیق:
H0 = اختلاف آماری معنی داری در میزان ریزنشت ادهزیوها و کامپازیت های مختلف در ترمیم های کلاس دو کامپوزیتی به روش Dye-extraction و روش Fluid filtration وجود ندارد.
فصل دوم: